การสูญเสียครั้งที่ 1

การเสียดินแดนครั้งที่ ๑

            ครั้งที่ ๑ พ.ศ. ๒๓๒๙ ตรงกับสมัยรัชกาลที่ ๑

          เกาะหมาก หรือ ปีนัง สยามต้องสูญเสียให้กับอังกฤษตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๓๒๙ โดยพระยาไทรบุรีในขณะนั้นต้องการแยกตัวออกจากการปกครองของสยาม จึงหันไปพึ่งพาชาวอังกฤษที่พยายามแผ่อำนาจเข้าครอ-ปครองแหลมมยายูอยู่แล้ว เพื่อหวังให้ชาวอังกฤษคุ้มครองอำนาจปกครองจากชาวสยาม ซึ่งตอนนั้นไทรบุรีอยู่ในฐานะรัฐบรรณาการของสยามต่อเนื่องมาจากอยุธยา ธนบุรีแล้ว จึงเสนอให้อังกฤษเช่าเกาะหมากที่อยู่ในการปกครองของไทรบุรีเพื่อตั้งเป็นสถานีการค้าของอังกฤษเป็นการแลกเปลี่ยนกับการคุ้มครอง แต่เมื่อรัชกาลที่๑ได้ส่งกรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาทยกทัพมาปราบไทรบุรี อังกฤษก็กลับไม่ยอมเข้าช่วยไทรบุรีเพราะ อังกฤษต้องการแค่เกาะหมากเท่านั้นและไม่อยากเข้าไปยุ่งกิจการภายในที่ไม่ได้รับประโยชน์ สยามยึดเอาไทรบุรีกลับมา แต่เกาะหมากไม่เข้าไปยุ่งจึงได้ตกเป็นของอังกฤษตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๓๒๙นั่นเอง คงจะรู้ว่าเข้าไปก็ไม่ชนะอังกฤษ ปัจจุบันเกาะหมากก็คือ เกาะปีนังมีฐานะเป็นรัฐๆหนึ่งของประเทศสหพันรัฐมาเลเซีย

          รัฐปีนัง เป็นหนึ่งในสิบสามรัฐที่ประกอบขึ้นเป็นสหพันธรัฐมาเลเซีย เดิมชาวมาเลย์รุ่นแรกเรียกว่า ปูเลา วา ซาตู หรือ เกาะเดี่ยว ต่อมาพบในแผนที่เดินเรือ เรียกว่า ปูเลา ปีนัง หรือเกาะหมาก ต่อมาอังกฤษเรียกว่า เกาะปรินซ์ ออฟ เวลส์ และเมื่อมาเลเซียได้รับเอกราช จึงเปลี่ยนเป็นปูเลา ปีนัง อีกครั้ง

          รัฐปีนังประกอบด้วยพื้นที่ 2 ส่วน ได้แก่ เกาะปีนัง ซึ่งตั้งอยู่ห่างจากแผ่นดินใหญ่ทางชายฝั่งตะวันตกของประเทศ และเป็นที่ตั้งของจอร์จทาวน์ซึ่งเป็นเมืองหลวงของรัฐ และเซอเบอรัง เปอไร ซึ่งตั้งอยู่บนชายฝั่ง

          รัฐปีนังเป็นเขตการปกครองเพียงแห่งเดียวของมาเลเซียที่มีประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวจีน โดยมีอัตราส่วนของประชากรเชื้อสายจีนประมาณ 41.72 เปอร์เซ็นต์ มากกว่าประชากรเชื้อสายมลายูซึ่งมีอัตราส่วนประมาณ 41.33 เปอร์เซ็นต์


ที่มา : http://www.oknation.net/blog/political4/2009/08/04/entry-1